Victoria Lucas

Ο Moby διακρίνεται από μια ύπουλη ιδιότητα. Να σε κάνει να προσπερνάς τραγούδια με την αίσθηση του déjà vu – ότι τα έχεις ήδη ξανακούσει σε κάποια άλλη εκδοχή, σε κάποιον άλλο δίσκο, σε κάποια άλλη στιγμή. Κι αφήνεις έτσι αφηρημένος τα tracks να προχωρούν, σε αναζήτηση άγνωστης χώρας. Υπάρχει όμως πάντοτε κρυμμένο ανάμεσά τους ένα τουλάχιστον που ξαφνικά ξεπετάγεται μέσα από τα συμφραζόμενα και δηλώνει την ανεξάρτητη υπόστασή του με μια νότα, με μια αλλαγή, με μια ακολουθία, με μια επίκληση σε κάτι εσωτερικό σου. Για όλες τις άδειες μητροπόλεις του κόσμου στις 2 τα ξημερώματα, λοιπόν. Και τη Victoria Lucas, whoever she might be.