Friday, December 23, 2005

A Day in the Life


I just wanted a certain song. Dropped some soft seven floors. Ζημιά... After work, η μελαγχολία των Χριστουγέννων κάνει την εμφάνισή της με τη μορφή του Once upon a Time και διάφορων ξεχασμένων μελωδιών. Όπως του Europe is our Playground από το Sci-Fi Lullabies που είχα να ακούσω κάπου 7 χρόνια, κάτι που αποδεικνύει ότι δεν συμφέρει να είσαι το τελευταίο τραγούδι του δίσκου, κανείς δεν σου εγγυάται ότι κάποιος θα φτάσει μέχρι εκεί με τις αισθήσεις του σώες κι αβλαβείς. Για σκέψου, ήθελα μόνο το Which side are you on και τώρα έχω κολλήσει στο Russians των Tiger Lillies και το sad κομψοτέχνημα The Honeymooners των Lucky Jim. Borrowed the cd from a girl with absolutely deep blue eyes...

Tuesday, December 6, 2005

The Lion, the Witch and the Wardrobe...

Επιχειρηματολογώντας για την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου και διάφορα άλλα από καθέδρας στην Καθημερινή ο Χρήστος Γιανναράς αναφέρεται στα «δυστυχισμένα ψυχανώμαλα που παριστάνουν τους αναρχικούς». Μια και ο ίδιος δεν είχα την τύχη να διατελέσω ψυχαναλυτής αναρχικών, όπως ο διαπρεπής διανοούμενος, δικαιολογούμαι να αναρωτηθώ πώς προκύπτει ότι όλοι οι υπόλοιποι, με βάση αυτή την αντίληψη περί της αβεβαιότητας του φαίνεσθαι, δεν είμαστε στην πραγματικότητα δυστυχισμένα ψυχανώμαλα που παριστάνουν τους χρυσαυγίτες, τους σοσιαλιστές, τους κομμουνιστές, τους δεξιούς, τους θεολόγους ή τους ανθρώπους. Πιστοποιητικά ότι είστε αυτό που δηλώνετε, μαζί με λοιπές ευκολίες κρίσεων και άλλα εκ των άνω πλαταγίσματα των χειλέων από τον συμπαθή πνευματικό ταγό κάθε Κυριακή – εκδίδονται και διαβατήρια. Πληροφορίες εντός της γκαρνταρόμπας.