Sunday, January 23, 2011

The Cats of Ulthar


Το χειμώνα στο Κάστρο της Μονεμβασιάς οι μάλλον λιγοστοί επισκέπτες που θα τύχουν καλοκαιρίας επιβραβεύονται με την ευχέρεια της περιδιάβασης στα ανωφερή λιθόστρωτα σε πολύ πιο ευνοϊκό κλίμα από ό,τι η περιπλάνηση με ντάλα ήλιο το καλοκαίρι. Στο περιορισμένο φως των νυχτερινών φαναριών εύκολα γλιστρά κανείς στην ατμόσφαιρα μιας μυθιστορηματικής προβιομηχανικής κεντροευρωπαϊκής πολιτείας, όπου η ησυχία είναι ο κανόνας, οι σκιές μακριές και η κεντρική εκκλησία, γυμνή από τοιχογραφίες, ακούει στο αόριστα απειλητικό όνομα «ναός του Ελκόμενου Χριστού» – τι παράδοξος τόπος μπορεί να είναι αυτός όπου τιμάται ένας αλυσοδεμένος Ιησούς; Όταν πια παρευρίσκεσαι και στη διαδικασία του καθημερινού δημόσιου ταΐσματος των πολυπληθών γάτων που απολαμβάνοντας πλήρους ασυλίας τρέχουν αθόρυβα γύρω σου, εισέρχονται ανενόχλητες σε μαγαζιά και κουλουριάζονται αμέριμνες στην καρέκλα της αρεσκείας τους, βεβαιώνεσαι ότι βρίσκεσαι σε μία από τις ελάσσονες ιστορίες του H. P. Lovecraft, κάποια από τις κρυπτικές πιο πολύ παρά από τις ανατριχιαστικές, ένα από εκείνα τα cautionary tales του που μιλούν για τις συνέπειες της υπέρβασης των ορίων – και βέβαια λέγεται ότι στην Ulthar σε κανέναν δεν επιτρέπεται να ενοχλήσει γάτα.