Thursday, December 29, 2011

Εφραιμιτών τινών μνεία

Η καθαρτήριος ισχύ της σκούπας, όπως ρητά επιβεβαιώθηκε διά της αγίας ράβδου μεταξύ Ελληνορθοδόξων και Αρμενίων στο ναό της Γέννησης στη Βηθλεέμ, επιδέχεται αναμφίβολα πολλαπλών αναλύσεων: περί εκκοσμίκευσης και θρησκείας, περί ορθού λόγου και Διαφωτισμού, περί νου και ψυχής, περί καθαρού και βρώμικου (κατεξοχήν). Ωστόσο, προσωπικά μου θύμισε μία από τις πιο αξιομνημόνευτες σκηνές του Μπαουντολίνο του Ουμπέρτο Έκο· όπου ο ομώνυμος ψεύτης, αφού έπειτα από πλήθος περιπετειών έχει φτάσει το βασίλειο του Ιωάννη του Πρεσβύτερου, αξιώνεται να συναντήσει ένα από τα διασημότερα miracoli των μεσαιωνικών κειμένων – τους Σκιάποδες. Ο ράθυμος Σκιάπους στα γρήγορα τον εμπλέκει σε μια θεολογική συζήτηση (το μεσαιωνικό αντίστοιχο της κουβέντας για το ποδόσφαιρο), στην οποία ο πρωταγωνιστής κάνει το λάθος να εισάγει μια άλλη τερατώδη φυλή, τους Πανώτιους. Στο άκουσμά τους ο συνομιλητής του αποκτά μια λίαν επιτιμητική όψη και κατακεραυνώνει όλο τους το σόι με την απαξιωτική έκφραση «Αυτοί; Αυτοί είναι αρτοτυρίτες!» – δήλον ότι η πρακτική τους περί θείας μετάληψης εστιάζεται (άπαγε!) στην κοινωνία με ψωμί και τυρί. Αγαπητέ Σκιάπου, άρον το σάρωθρόν σου και περιπάτει.