“The Third Republic, is said, died unloved”. Προτού υποκύψει στην πλάγια μυοτροφική σκλήρυνση που τον καθιστούσε φυλακισμένο στο ίδιο του το σώμα εδώ και ενάμιση χρόνο περίπου, ο Tony Judt είχε να μας μιλήσει για κάποια πράγματα. Όχι μόνο of shoes and ships and sealing wax, of cabbages and kings and why the sea is boiling hot and whether pigs have wings, αλλά και περί σύγχρονης σοσιαλδημοκρατίας και μεταπολεμικού κόσμου και κυρίως περί κοινωνιών σε κρίση. Διαβάζοντας κανείς το προοίμιο του Past Imperfect: French Intellectuals 1944-1956 έχει την αίσθηση ότι περιδιαβαίνει το τοπίο που πολλοί άνθρωποι της δημόσιας σφαίρας βλέπουν στην ελληνική κοινωνία – και είναι η Γαλλία της δεκαετίας του ’30. Drieu la Rochelle: «Ο μόνος τρόπος να αγαπά κανείς τη Γαλλία σήμερα είναι να τη μισεί στην τωρινή μορφή της». Jean – Pierre Maxence: «Ενώ οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες οδηγούνται προς το μεγαλείο και την περιπέτεια, οι δικοί μας ηγέτες μας καλούν να μετατρέψουμε τη Γαλλία σε ασφαλιστική έταιρεία». Denis de Rougemont: ο εχθρός είναι «η φιλελεύθερη σκέψη». Στο τέλος της όλης διαδικασίας, την επαύριο μιας δεινής στρατιωτικής ήττας, η οποία εξακολουθεί να παραμένει για τους Γάλλους étrange defaite, συντηρητικοί και ριζοσπάστες δεξιοί από τους παραπάνω θα αναλάβουν υπό την αιγίδα των Ναζί την την ανάπλαση των ονείρων τους: η Republique θα γίνει État, το τρίπτυχο Liberté, Egalité, Fraternité θα αντικατασταθεί από το Travail, Famille, Patrie, το Παρίσι θα υποσκελιστεί από το Βισύ. Τα Hollow Years, όπως τιτλοφορεί ο Eugen Weber το δικό του χρονικό της πτώσης της Τρίτης Δημοκρατίας, κατοικούσαν οπωσδήποτε κάποιοι hollow men.
14 years ago
No comments:
Post a Comment