Σε μια πόλη φημισμένη για τους λόφους της ένας παραπάνω δεν έχει και ιδιαίτερη σημασία, πόσο μάλλον όταν βλέπει το έδαφος από το ταπεινό ύψος των 35 μέτρων. Οπωσδήποτε, δεν πρόκειται για έναν από τους διακριτούς επτά που της δίνουν την προσωνυμία της και συγκριτικά με τον Καπιτώλιο ή τον Αβεντίνο οι ιστορικές του συνδηλώσεις είναι πολύ πιο περιορισμένες. Το Monte Testaccio άλλωστε δεν αποτελεί φυσικό σχηματισμό: είναι αποτέλεσμα αποθέσεων στις όχθες του Τίβερη περίπου 53 εκατομμυρίων σπασμένων αμφορέων διά των οποίων μεταφέρθηκαν στη Ρώμη από τα μέσα του 1ου ως τα μέσα του 3ου αι. μ.Χ. 6 δισεκατομμύρια λίτρα λαδιού. Προορισμένο για τις δωρεάν διανομές σε στρατιωτικά τμήματα, αλλά και για τις καθιερωμένες δωρεές με τις οποίες ηγέτες της Δημοκρατίας και αυτοκράτορες λάδωναν εκείνη την πρώιμη μορφή κοινής γνώμης που απαντά στα αριστοκρατικού κατά κανόνα χαρακτήρα κείμενα της εποχής ως «όχλος», προερχόμενο από τις επαρχίες της Αφρικής και της Ισπανίας, έκανε την εμφάνισή του στις προβλήτες της αιώνιας πόλης μέσα σε ογκώδη και δύσχρηστα αγγεία, δύσκολα ανακυκλώσιμα προς περαιτέρω χρήση. Από την εποχή περίπου του Μάρκου Αυρηλίου, το τελευταίο σταδιο του ταξιδιού τους περιελάμβανε τη μετάγγιση σε μικρότερα πιθάρια και την απόρριψη των αρχικών στη χωματερή του Monte Testaccio. Το τελικό συμπέρασμα είναι προφανές: τεχνουργήματα και εξαιρετικά έργα τέχνης μπορεί να παράγονται σε αφθονία, ωστόσο αυτό που αδιαμφισβήτητα μένει στην αιωνιότητα από κάθε πολιτισμό είναι τα σκουπίδια του.
No comments:
Post a Comment