A modest proposal

Μεταξύ των ρυθμίσεων που θα κρίνουν την παροχή ελληνικής ιθαγένειας σε μετανάστες βλέπω με ενδιαφέρον να συμπεριλαμβάνεται η «πλήρης εξοικείωση […] με την πολιτική ιστορία της χώρας». Αμέσως αναρωτήθηκα αυθόρμητα ωστόσο αν αυτή η σπουδή συνεπάγεται ενδεχομένως και τον κίνδυνο αφαίρεσης της ελληνικής ιθαγένειας από το πλήθος των μαθητών εκείνων που οι εφημερίδες μας τσαμπουνάνε συχνά ότι αγνοούν βασικά στοιχεία και ημερομηνίες – σταθμούς στην ελληνική ιστορία. Ομολογώ ότι εκ πρώτης όψεως ένα παρόμοιο μέτρο μοιάζει υπέρ το δέον αυστηρό από την πλευρά της πολιτείας. Με μια δεύτερη ματιά όμως αντιλαμβάνεται κανείς ότι θα εξυπηρετούσε πολλαπλούς στόχους: ο συναγωνισμός μεταξύ μαθητών και μεταναστών για κενές θέσεις ιθαγένειας, εν είδει γενικών εξετάσεων, θα μπορούσε εκτός της λύσης του μεταναστευτικού ζητήματος να αποτελέσει τόσο εξαιρετικό θέαμα, με την παραδοσιακή μορφή τηλεπαιχνιδιού γνώσεων, όσο και επιπλέον κίνητρο για τη βελτίωση του χθαμαλού εν γένει επιπέδου της ελληνικής παιδείας. Ας θεωρηθεί η ταπεινή αυτή πρόταση ως φόρος τιμής στη μνήμη του εθνικού ιστορικού Κωνσταντίνου Παπαρρηγόπουλου, ο οποίος σε μία από τις εξαιρετικά προσεκτικές, και ταυτόχρονα διεισδυτικές, διατυπώσεις του είχε παρατηρήσει ότι στην Ελλάδα η ιστορία είθισται να έχει «χαρακτήραν πρακτικώτερον του συνήθους».