Saturday, April 17, 2010

Arne Saknussemm


Μη όντας οπαδός της Björk και μην έχοντας την τύχη να ταξιδέψω ως την απώτατη Θούλη του Ρέικιαβικ, οι μόνες μου μνήμες της ηφαιστειώδους Ισλανδίας προέρχονται από τη νοητική εκδρομή που δεκαετής είχα πραγματοποιήσει στο Sneffelsyökull με όχημα το Ταξίδι στο κέντρο της Γης του Ιουλίου Βερν. Ξεκινώντας από εκεί την περιπλάνησή μου στην κλασική τριλογία παιδικών φαντασιώσεων (τα έγκατα της Γης, τα βάθη των ωκεανών, το κενό του διαστήματος), την οποία αργότερα ολοκλήρωσα δεόντως υποκύπτοντας στην προσθετική δράση των Από τη Γη στη Σελήνη, Γύρω από τη Σελήνη και 20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα, ανακάλυψα ένα από τα δυνητικά πρότυπα της popular fiction του 20ού αιώνα σε θέματα κειμενικής δομής και επεισοδιακής πλοκής. Αν και η σχέση του Otto Lindenbrock, οξύθυμου ιδιοφυούς γεωλόγου, και του ατυχώς συνηθισμένης ευφυΐας ανηψιού του, Axel, μου θύμιζε τη σχέση Θείου Σκρουτζ και Ντόναλντ Ντακ, η περιγραφή του υπόγειου κόσμου της κοίλης γης έβρισκα πάντοτε ότι ήταν μια πολύ πιο πετυχημένη πραγμάτευση του θέματος του προϊστορικού κόσμου από την υπερτιμημένη τερατολογία του Arthur Conan Doyle στο The Lost World. Χωρίς να αποτελεί το λειτουργικότερο έργο του Βερν (η διάκριση ανήκει αναμφίβολα στις 20.000 λεύγες), το Ταξίδι χρωστά τη γοητεία του στο ότι ήταν τόσο εθιστικά περιπετειώδες όσο ένας πρώιμος Indiana Jones – και σε ορισμένα σημεία κατά τι μόνο λιγότερο eerie από την αριστουργηματική ατμοσφαιρικά Σφίγγα των Πάγων. Με χαμένα χειρόγραφα, ρουνικά, παγετώνες, καταβάσεις σε ηφαίστεια, εκατόμβες ιουρασικών τεράτων και κερασάκι στην τούρτα τη χολιγουντιανής έμπνευσης επιστροφή στην επιφάνεια, ο Βερν μπορεί να κατηγορηθεί μόνο γιατί δεν εξέθεσε ποτέ με σαφέστατη πληρότητα σε ένα nineteenth-century prequel την απάντηση στο ερώτημα για την τύχη του πιο σκιώδους (και ως εκ τούτου πιο ενδιαφέροντος) χαρακτήρα του βιβλίου: τι απέγινε ο Arne Saknussemm.

7 comments:

  1. Αν θυμάμαι καλά, επέστρεψε, εξ ου και το κωδικοποιημένο χειρόγραφο: quod feci, έγραφε, αν θυμάμαι καλά.
    Τα σέβη μου!

    ReplyDelete
  2. Επέστρεψε, όντως, καταδιώχθηκε ως αιρετικός από την εκκλησία και τα έργα του κάηκαν το 1573 στην Κοπεγχάγη, όπως μας πληροφορεί στο κεφάλαιο 7 ο κύριος Fridriksson, καθηγητής φυσικής ιστορίας στο κολέγιο του Ρέικιαβικ - ειδήμων, υποθέτω. :P Οπότε, θα έπρεπε να είχα ζητήσει αναδρομικά ένα prequel με τα συμβάντα του ταξιδιού του Arne Saknussemm, το οποίο εκείνος ολοκλήρωσε (ενώ το δίδυμο βρήκε το δρόμο του κλειστό, τελικά) ή τον βίο και την πολιτεία του. Αλλά ο Βερν ήταν εξαιρετικά contemporary για να γράφει μεσαιωνικές ιστορίες...

    Καλό σας μεσημέρι.

    ReplyDelete
  3. Το πρώτο μου βιβλίο, (που διάλεξα εγώ). Θενξ. :-)

    ReplyDelete
  4. Καλή επιλογή, αναμφισβήτητα. Το πρώτο αντίστοιχο δικό μου ήταν οι «Τρεις Σωματοφύλακες» (και λίγο μετά το βερνικό «Το Αιγαίο στις φλόγες», αν είναι δυνατόν). :p

    ReplyDelete
  5. "Τα ταξίδια του Γκιούλιβερ", η πλήρης έκδοση (και με Λαπούτα και με Χουιχνχνμ). Αγορασμένο από τον παππού στο Μινιόν. Ετών 6.

    ReplyDelete
  6. Hmm, respective choices explain a lot, methinks...

    ReplyDelete