Sunday, July 6, 2008

Rakasha's Paris Vol. III

More songs about language and food

Η φίλη μου η Άννα που γνωρίζει πόσο συντηρητικός είμαι στο φαγητό ισχυρίζεται ότι κάτι έπαθα στο Παρίσι, δοκιμάζω νέες γεύσεις και τρώω πράγματα χωρίς να ξέρω, και κυρίως χωρίς να ρωτάω τι είναι. Η απάντηση στο καταλυτικό της επιχείρημα είναι εύκολη: πεινάω, και η δωδεκαετής αχρηστία στην οποία έχουν περιπέσει τα γαλλικά μου δεν με βοηθάει να ανοίξω διαλογική συζήτηση με τον κατά τόπους σεφ. Άλλωστε, το τελικό αποτέλεσμα το γνωρίζετε όλοι - η γαλλική κουζίνα είναι εξαιρετικά ευφάνταστη και εξαιρετικά ποικίλη και δεν περιμένετε εμένα να σας το πω. Οπότε, νομίζω ότι η τακτική που ακολουθώ μας εξυπηρετεί όλους, εσάς, εμένα και τον σερβιτόρο. Μετά από μια σύντομη αναζήτηση κλείνω τον κατάλογο και παραγγέλλω στα αγγλικά. Εδώ η Άννα σηκώνει τα φρύδια της και ρωτάει αν μου απαντούν και σε ποια γλώσσα. Δεν ξέρω αν η αφιξή μου στο Παρίσι είναι κοσμοϊστορικό γεγονός που σηματοδοτεί την επάνοδο της φημισμένης γαλατικής ευγένειας, είναι όμως γεγονός ότι εγώ και οι Γάλλοι, από τον δεύτερης γενιάς harki Σουλεϊμάν στο Gare de Lyon ως τον Πιέρ της brasserie στην Quai Branly συνεννοούμαστε στη γλώσσα του Shakespeare. Και επιτρέψτε μου να αμφιβάλλω αν πρόκειται για φόρο τιμής στους αμερικανούς τουρίστες που έχουν κατακλύσει την πόλη επωφελούμενοι από το τριήμερο της 4ης Ιουλίου. Η ιστορία με την απροθυμία των Γάλλων να μιλήσουν αγγλικά θα μπορούσε να είναι μύθος (η Αννα που έρχεται καθημερινά σε επαφή με τους ιθαγενείς διαφωνεί), θα μπορούσε να οφείλεται σε ηλικιακή / ταξική διαφοροποίηση (οι νεαρές μεσοαστές γαλλίδες που ποδηλατούν δίπλα μου έχουν καλύτερη αγγλική προφορά κι από μένα), θα μπορούσε να ίσχυε στο παρελθόν και απλώς να έχει λήξει με τη σιωπηρή αποδοχή ότι στην εποχή της άμεσης μετακίνησης ανά τον κόσμο χρειαζόμαστε μια lingua franca και αυτή δεν είναι πλέον η γαλλική. Όχι, ακόμη και ο Rough Guide μου το επιβεβαιώνει, αν είσαι ευγενικός κι εσύ, αν τηρείς από την πλευρά σου όλους τους κανόνες της πολιτισμικής τελετουργίας, οι διαπροσωπικές σου επαφές με τους παριζιάνους θα στεφθούν από επιτυχία είτε μιλάς τα του Racine είτε τα μισητά των Σαξόνων. Είμαστε όλοι ευχαριστημένοι λοιπόν. Εκτός από την Άννα που ανυπομονεί στην επόμενη επίσκεψή μου να με ταΐσει στη Lyon, πρωτεύουσα της γαστρονομίας, διάφορα παράξενα χωρίς να φέρω αντιρρήσεις...

3 comments:

  1. είναι κοσμοϊστορικό γεγονός που θα αναφέρεται βεβαίως στη 2009 ανανεωμένη έκδοση του Rough Guide

    ;)

    ReplyDelete
  2. Απέφυγε (sic) το pied de porc, κι είσαι μια χαρά.

    Αχ, φαΐ στο Παρίσι...

    ReplyDelete
  3. @xilaren: Undoubtedly. In a supplement, just after the maps :p
    @sraosha: Και το κρέας που πας να φας και ανθίσταται πεισματικά γιατί δεν έχει παραδώσει ακόμη το πνεύμα. Πεινάλα.

    ReplyDelete