Less than enough

Με περισσότερες από 30 ακροάσεις τη μέρα, με διάφορους πεινώντες και διψώντες τη δικαιοσύνη να τον πλησιάζουν στο δρόμο για την εκκλησία και να μην τον αφήνουν να σώσει την ψυχή του με την ησυχία του, με ένα huge back-log of papers τα οποία διάβαζε, επιμελείτο, σχολίαζε και επέβλεπε καθημερινά ο ίδιος, ο Φίλιππος Β΄ ήταν κατά πάσα πιθανότητα ο πιο full-time βασιλιάς της ιστορίας. Όταν το 1580 διεκδίκησε και πέτυχε να καταλάβει το θρόνο της Πορτογαλίας (αγαπώ την ειρήνη, αλλά dieu et mon droit) έκοψε μετάλλια θριαμβικού χαρακτήρα που απεικόνιζαν στη μια πλευρά το πρόσωπό του και στην άλλη την υδρόγειο περιτριγυρισμένη από μια λατινική φράση: non sufficit orbis – the world is not enough, με άλλα λόγια. Η παγκόσμια μοναρχία φαινόταν προ των πυλών: η Ισπανία ενός καλοπροαίρετου μονάρχη (και υποψήφιου πλανητάρχη) διατηρούσε κτήσεις σε όλες τις χρονικές ζώνες της υφηλίου. Οι τύχες του Φιλίππου Β΄ εξαρτήθηκαν εν μέρει από τους protestant winds (οι Άγγλοι, όπως και οι υπόλοιποι που είναι κατά καιρούς στα πάνω τους, ήταν κολλημένοι με τη Θεία Πρόνοια) του καλοκαιριού του 1588 που βύθισαν την Αήττητη Αρμάδα στο Κανάλι, αλλά κυρίως από τη χρηματική αιμορραγία που του επέβαλαν σε βάθος χρόνου οι καλβινιστάδες των Κάτω Χωρών – αυτή που καταβρόχθισε τα περίφημα ισπανικά συντάγματα, άδειασε το μισό θησαυροφυλάκιο του Εσκοριάλ και τον οδήγησε στην ουσιαστική χρεοκοπία. Πλην της χαρακτηριστικής αψβουργικής σιαγώνας, ο Φίλιππος δεν κληροδότησε και πολλά στους inbred απογόνους του, πέρα ίσως από τη βεβαιότητα πλέον ότι ένας άνθρωπος δεν είναι αρκετός για τον κόσμο κι όχι το αντίθετο…