Five Years

(Εισερχόμενη κλήση από kukuzelis και xilaren)


1. Κατάλαβα οριστικά ότι τα ράσα δεν κάνουν τον παπά σε νεαρή ηλικία, τις αποκριές που ντύθηκα Superman – αν και ακόμη έχω στο γραφείο μου ένα flyer με τον Clark Kent να βγάζει τα γυαλιά του και να ετοιμάζεται να πράξει τα δέοντα.

2. Στις 15 Δεκεμβρίου 2001 περπατώντας στη Southampton Row στο Bloomsbury πέρασα τα φανάρια όπου κάποια στιγμή το 1933 στάθηκε ο ούγγρος φυσικός Leo Szilard και, σε ένα μικρό βήμα, από το πεζοδρόμιο στο δρόμο, συνέλαβε την ιδέα μιας αλυσιδωτής αντίδρασης. Εγώ πάλι κάθησα στα Starbucks, ήπια έναν εσπρέσο κι έγραψα σε μια φίλη μια κάρτα από πίνακα του Vettriano.

3. Διάβασα για πρώτη φορά το Watchmen του Alan Moore το 1994 καθηλωμένος σε μια πολυθρόνα για ένα οκτάωρο, από τις 6 το απόγευμα ως τις 2 τα ξημερώματα – δεν θυμάμαι αν έφαγα, μάλλον όχι...

4. Έχω δει live τον William Gibson (all dressed in black, a bit aged) να διαβάζει αποσπάσματα από το All tomorrow’s parties – και δεν πήγα να μου το υπογράψει γιατί δεν μου λένε τίποτα τα signings…

5. Ήταν μόνο ένας ξερός όγκος από μάρμαρο, μνημείο για κάτι αρχαίους πεσόντες, που είχαν πέσει μάλιστα πολύ μακριά από την πόλη μας, αλλά αυτό καθόλου δεν μας εμπόδιζε να σκαρφαλώνουμε πάνω του όταν ήμασταν παιδιά. Τώρα είναι μονίμως σκαρφαλωμένοι επάνω του οι τρεις των Ιμίων ίνα πληρωθή το ρηθέν ότι τα συλλογικά πεπρωμένα κάνουν σκόνη τις προσωπικές μνήμες anytime και ότι είχε δίκιο ο Snoopy: “Stupid people, you are parking on my memories”.

(P.S. Να θυμηθώ να στείλω πρόσκληση στη helion και τον diafano...)