Running out of lullabies

«Σμπαρεκουάκ!», αναφώνησα διαβάζοντας καθυστερημένα μέρος των δηλώσεων του παμμέγιστου Καρατζαφέρη στη Βουλή. Σε μια κορύφωση ρητορικού μεγαλείου απεφάνθη ότι «οι ιστορικοί δεν δικαιούνται να κρίνουν την τρέχουσα πολιτική πραγματικότητα. Αν είναι έτσι, να τους φέρουμε εδώ μέσα» – για να τον αντικαταστήσουν προφανώς στα νεόκοπα καθήκοντά του ως πομφολυγάρχη. Το συντριπτικό επιχείρημα που ο αρχηγός κατάφερε στο γυάλινο σαγόνι της επικατάρατης φάρας των καλαμαράδων αναιρεί βέβαια ευθέως όλη την προηγούμενη εκστρατεία του εναντίον του τρισκατάρατου βιβλίου: είναι εξίσου σαφές ότι οι πολιτικοί δεν διαθέτουν τα εχέγγυα ώστε να κρίνουν την τρέχουσα ιστορική πραγματικότητα, η οποία αντί χαρισμάτων που προσιδιάζουν σε εκσκαπτικά μηχανήματα απαιτεί μελέτη και εξοικείωση με συγκεκριμένο επιστημονικό αντικείμενο. Ωστόσο, γνωρίζω ότι άλλος είναι ο βαθύτερος στόχος του: να διασφαλίσει την επαγγελματική αποκατάσταση των απανταχού αχρείαστων ιστορικών. Εφόσον η τρέχουσα πολιτική πραγματικότητα δεν μπορεί να κριθεί από τους ιστορικούς κι εφόσον ούτε η παρελθούσα πολιτική πραγματικότητα μπορεί να κριθεί από τους ιστορικούς, αφού, ως γνωστόν, history is past politics, το μόνο που τους μένει είναι πράγματι να ενδυθούν ένα σινιέ σακάκι, από αυτά που εγκρίνουν για το κοινοβούλιο οι νεοεκλεγέντες βουλευτές/ενδυματολόγοι του ΛΑΟΣ, ή να προμηθευτούν μια μίτρα και μια αγιαστούρα και να επιδοθούν στα αγαπημένα χόμπι του αρχηγού, του μητροπολίτη Θεσ/νίκης και των συν αυτοίς.