Για σήμερα συμφωνώ με τον Μιχάλη Μητσό. Στις επισημάνσεις του οποίου προσθέτω τα δικά μου αυτονόητα: η επίκριση της πολιτικής δεν ισοδυναμεί με την απόρριψή της, η συμμετοχή δεν είναι τυχαίο εύρημα και τα μηνύματα δεν δίνονται μόνο με τη σιωπή - διά της οποίας αμφιβάλλω αν κερδήθηκε ποτέ κάτι. Plus, έχει αρχίσει να με ενοχλεί το υπεράνω. Η αποστασιοποίηση του καναπέ. Η αλαζονεία της αποχής, όχι ως προσωπικής στάσης, αλλά ως hip τάσης που εδώ και κάποια χρόνια πλασάρεται ως εναλλακτικότητα - ναι, μην τυχόν και λερώσετε τα χέρια σας με την ψήφο μεγάλοι freepress επαναστάτες. Το "μένω μονάχος στο παρόν μου" δεν παίζει εκτός του τραγουδιού. Γιατί τίποτα δεν σώζεται από έναν.
14 years ago
Ν' αγιάσει ο στόμας σου, ρε.
ReplyDeleteΑυτό ακριβώς σκεφτόμουνα στο αεροπλάνο:
Ας πούμε ότι ακολουθούμε τους 'μεγάλους freepress επαναστάτες' κι απέχουμε. Ας πούμε ότι η αποχή φτάνει το 35% ή και παραπάνω. Την επομένη των εκλογών τι θα γίνει; Θα εκπροσωπηθεί αυτό το 35% στη Βουλή; Θα σχεδιάσει πολιτικές η εκτελεστική εξουσία με βάση το ότι το 35% είναι αποξενωμένο και πολύ-πολύ πικραμένο; Όχι φυσικά. Αν η φωνή των ψήφων δεν είναι δυνατή, πολύ πιο αδύναμη είναι η σιωπή.
Όχι, δεν είμαι ο Γρηγόρης Ψαριανός, παρά τις διαδόσεις, αλλά συμφωνώ με παρομοίου πνεύματος σχολιάκι του που είδα στη Λάιφο, νομίζω.
Αν αναλάβει το κράτος την έρημο Σαχάρα, σε λίγα χρόνια θα υπάρχει έλλειψη άμμου
ReplyDeleteΕνώ αν τα ηνία της Σαχάρας τα αναλάμβανε η Θάτσερ θα ακούγαμε κάτι σαν:
ReplyDelete"They are casting their problems at tribe. And, you know, there's no such thing as tribe. There are individual men and women and there are families. And no government can do anything except through people, and people must look after themselves first. It is our duty to look after ourselves and then, also, to look after our neighbours."