Κάπου στη North Britain ο Σεπτέμβριος έρχεται τον Αύγουστο, λέει μια εξ αποστάσεως φίλη που δηλώνει πνιγμένη στη writing hell του διδακτορικού της και ελπίζει να βγει από αυτή κάποια στιγμή τον Οκτώβριο - μαζί με τις normal rains. Της λέω ότι η επερχόμενη επιστροφή στη δουλειά φέρνει τον Σεπτέμβριο πρώιμα και νοτιότερα - άσχετα αν κλιματολογικά είμαστε ακόμα στην καρδιά της ζέστης, το soundtrack θα παίζει bittersweet πράγματα.
Side A
1. My Dark Star - Suede 4.26΄ Οι Suede ονειρεύονται μετανάστριες.
2. Heaven - Talking Heads 4.01΄ Όπου μαθαίνουμε ότι ο παράδεισος είναι ένα μέρος όπου ποτέ τίποτα δεν συμβαίνει...
3. The Unforgettable Fire - U2 4.55΄ Infinite guitar.
4. Young Americans - David Bowie 5.10΄ Ένα κομμάτι που δεν είναι αυτό που φαίνεται, τα έχουμε ξαναπεί.
5. Wicked Game - Chris Isaak 4.46΄ "Nobody loves noone". Χμ.
6. Tomorrow Started - Talk Talk 5.57΄ Κιόλας;
Side B
1. Empty Souls - Manic Street Preachers 4.09΄ Τονικότητες για τη μελαγχολία της καθημερινής ρουτίνας.
2. Meltdown - Pieter Bourke & Lisa Gerrard 5.40΄ Θα 'λεγα ότι δεν έχει στίχους. Αλλά δεν τους χρειάζεται.
3. The Weeping Song - Nick Cave & The Bad Seeds 6.01΄ Πάντα μου εξήπτε το ενδιαφέρον η διάκριση που κάνει ο Cave μεταξύ crying και weeping.
4. Roads - Portishead 5.02΄ Η Beth Gibbons τραγουδά τα μεταλλαγμένα blues.
5. Irish Blood, English Heart - Morrisey 2.37΄ Ή πολλά και διάφορα των Smiths - αλλά εδώ μιλάμε για μεικτές ταυτότητες.
6. Twenty Years - Placebo 4.19΄ That's the long and that's the short of it...
θα αγνοήσω αυτό το ποστ μέχρι να επιστρέψω από το επόμενο και τελευταίο segment διακοπών.
ReplyDeleteμε στενοχωρείς μετα :)
φ***
A good list. Although on Nick Cave it's 'Oh My Lord' that does it for me.Melancholy is like death - no matter how much you try you cannot avoid it and it pays more to become friends with it than to ignore it.
ReplyDeleteα, χα! μάλιστα...
ReplyDelete:-)