St Elsewhere

Το κουβάρι της ιδεολογίας κάνει συχνά ωραίους κόμπους γύρω από τους οποίους μαζεύονται άνθρωποι και εποχές. Σε τέτοια σημεία πύκνωσης είθισται να λύνονται διαφορές για ζητήματα αρχών όπως το πρωτείο αυτοκράτορα ή πάπα, εικονομαχία ή εικονολατρία, αβασίλευτη ή βασιλευόμενη δημοκρατία. Η δυναμική που αναπτύσσεται σε ένα τέτοιο συγκρουσιακό πλαίσιο έχει συχνά ως αποτέλεσμα οι αντίπαλοι να δανείζονται και να υιοθετούν θέσεις, πρακτικές, συνθήματα και σύμβολα της αντίπερα όχθης προσαρμόζοντάς τα στα δικά τους δεδομένα. Στον Αμερικανικό Εμφύλιο, για παράδειγμα, το δημοφιλές κομμάτι Battle Cry of Freedom του Βόρειου συνθέτη George F. Root άρεσε τόσο πολύ στους Νότιους, ώστε ο H.L. Schreiner και ο W.H. Barnes ανέλαβαν το πατριωτικό καθήκον να το μεταγράψουν στα της Συνομοσπονδίας για να ακούγεται και από τις δύο πλευρές των χαρακωμάτων – με διαφορετικούς στίχους. Οι προτεστάντες του 16ου αιώνα βρήκαν την ευκαιρία να ρίξουν στην αγορά γκραβούρες με τον «Άγιο» Λούθηρο να κυκλοφορεί με φωτοστέφανο: ιδού ο αληθινός άγιος, αγύρτες παπιστές, σκυλιάστε τώρα με εκείνον που αγαπάτε να μισείτε. Με τον Άγιο Τρότσκι να σκοτώνει τον δράκοντα της αντεπανάστασης (ωραίο το ημίψηλό μου;) τέλος, εκτός του ότι κατά πάσα πιθανότητα θα ερχόταν ταμπλάς σε κάθε λευκό τσαρόφιλο από τα Ουράλια ως το Ιρκούτσκ, οι μπολσεβίκοι έκλειναν το μάτι στον ελληνορθόδοξο χωρικό που τους είχε πάρει από φόβο ως άθεους, εθνοπροδότες και πράκτορες των Γερμανών. Άι-Γιώργ'ς είν' τούτο Ξένια Ιβάνοβνα; Ξέρω' γω Σεργκέι Βασίλιεβιτς, κομματάκι ζαγάρ' μου φαίνεται...