Gonna start a revolution from my bed (cos the brains you said I had went to my head)…

Η επανάσταση άρχισε νωρίς, αν σκεφτεί κανείς ότι οι νομαρχιακές εκλογές διαξάγονται τον Οκτώβριο. Τουλάχιστον αυτό κατάλαβα εγώ από το χάπενινγκ (η διαδικασία του να πίνεις χάπι) όπου ο υποψήφιος υπερνομάρχης (τύφλα να 'χει ο supernova) Αττικής κατακεραύνωσε τους επιχειρηματίες εκείνους που «μετά το κράτος που με τη φορολογία βάζει βαθιά το χέρι στην τσέπη του εργαζόμενου» έρχονται να του στερήσουν την ελεύθερη πρόσβαση στις (οργανωμένες) παραλίες. Το εξωτικό και εξωλογικό στοιχείο έκδηλο σε μια πρόταση όπου ιδιώτες, παραλίες, φορολογία, κράτος και τσέπες γίνονται το πολιτικό αντίστοιχο του αχταρμά. Προσωπικά, δεν περιμένω από την αριστερά ή τη δεξιά να οργανώσει θερινό ρουσφέτι και να με βάλει τζάμπα στην πλαζ (δελεάζομαι από dvd κι επάνω, κανονίστε...) Κι αυτή η ιστορία με τα θεματολογικά καθαγιασμένα «μπάνια του λαού» ως ευκαιρία υποτιθέμενης υδατικής αναταραχής την ίδια στιγμή που πιο ζόρικα και επικίνδυνα θέματα τόσο από πλευράς δημόσιας υγείας όσο και πολιτικού κόστους –call me χωματερή– ξύνονται ράθυμα εκεί έξω σαν την αλήθεια του Fox Mulder ακούγεται αν μη τι άλλο σαν ξεπερασμένος ήχος. Σαν τους Oasis ένα πράγμα...