Following on the footsteps of Sraosha's Families...
Η ευκολία απελευθερώνει. Ιδού ο Michael Burleigh, αγγλοσαξωνικός αστήρ, ποτισμένος τα νάματα της ιστορίας και επαινεθείς το 2000 για το Τhe Third Reich: Α New History , στο οποίο επιλέγει να δει το ναζισμό όχι από την άποψη της ιδεολογίας αλλά ως μια «πολιτική θρησκεία». Η ανάσταση της παλιάς αυτής μεθοδολογικής οπτικής του προσφέρει τη φώτιση για να γράψει το 2005 το Earthly Powers, μια πολύ ενδιαφέρουσα μελέτη για την ασταθή πορεία της εκκοσμίκευσης τον 18ο και 19ο αιώνα – αν και σε μεγάλο μέρος του το μήνυμα που λαμβάνει ο αναγνώστης είναι «τι ωραία που θα ήταν σήμερα αν δεν είχαν μεσολαβήσει η Γαλλική Επανάσταση και άλλες παρόμοιες αηδίες, ενδεχομένως να είχε μεταρρυθμιστεί η εκκλησία και λοιπές ζάχαρες». Βέβαια, 200 χρόνια αγγλοσαξωνικής αναγούλας κατά της επανάστασης δεν εξαφανίζονται έτσι απλά: ο ευφημισμός ‘cargo’ του Ορεινού Carrier για τα θύματα των πραγματικά φρικτών noyades (μαζικοί πνιγμοί υποτιθέμενων ή μη αντεπαναστατών στον ποταμό Λίγηρα της Λυών) αποτελεί «προπομπό της εποχής του Hitler και του Stalin». O Burleigh πολύ θα ήθελε προφανώς να κάνει μια ευθεία σύγκριση μεταξύ των εγκλημάτων του ναζισμού, του κομμουνισμού και της Γαλλικής Επανάστασης, αλλά δεν τολμά, για διάφορους λόγους, ένας εκ των οποίων είναι η παντελής έλλειψη οποιασδήποτε σχέσης σε υπόβαθρο, σύλληψη, σχεδιασμό και εκτέλεση μεταξύ των σφαγών του 18ου αιώνα και των στρατοπέδων θανάτου του 20ού. Αν ωστόσο οι προσχηματικές ονομασίες πράξεων καθιστούν κάποιον ναζιστή από μόνες τους έχω να υποδείξω στον κύριο Burleigh τους πραγματικούς πρωταίτιους: τους Κερκυραίους του 5ου αιώνα π.Χ. που, όπως παραδίδει ο Θουκυδίδης, στον εμφύλιό τους πόλεμο την ειωθυίαν των ονομάτων αξίωσιν τα έργα αντήλλαξαν τη δικαιώσει, ονομάζοντας τη σωφροσύνη πρόφαση της ανανδρίας, τη σύνεση αδράνεια – και τον πρωινό χαιρετισμό Sieg Heil, προφανώς…
