The Faustian moment

Η συμφωνία του Φάουστ με τον Μεφιστοφελή εδραζόταν στη συνειδητοποίηση μιας στιγμής – εκείνης που ο Φάουστ θα ανακάλυπτε μέσω του σατανικού του οικείου το απόγειο της ανθρώπινης ευτυχίας και θα επιθυμούσε να κρατηθεί σε αυτό για πάντα. Στην περίπτωση των Talking Heads αυτό έχει ήδη συντελεστεί στον παράδεισο ενός μπαρ όπου τίποτα δεν συμβαίνει ποτέ κι αυτό το τίποτα είναι κάτι απόλυτα exciting. Δεν είμαι βέβαιος αν οι κιθάρες του συγκεκριμένου Faustian moment είναι πραγματικά αισιόδοξες ή υπαινικτικά σαρκαστικές για το θεμιτό της αναζήτησης της αέναης επανάληψης – αλλά παρηγορούμαι με το να σκέφτομαι ότι ένα μέρος όπου when this kiss is over it will start again / it won’t be any different it will be exactly the same σίγουρα δεν μπορεί να είναι και τόσο άσχημο.

Postblues

Chesterfielded moonbeams in a song.

The Wages of Sin

Που καιρός να καίμε λάδια στο καθαρτήριο τώρα...

Here there is no why

Πώς ξεκινά κανείς για το στρατόπεδο συγκέντρωσης; Πλένοντας ρούχα, λέει ο Primo Levi. Ή τουλάχιστον έτσι συνέβη με τις Εβραίες μητέρες του ιταλικού στρατοπέδου συγκέντρωσης στο Fossoli, όπου βρισκόταν στις αρχές του 1944 και ο ίδιος, οι οποίες την προηγούμενη της αναχώρησής τους για το Auschwitz άπλωσαν τα ρούχα των παιδιών τους στα συρματοπλέγματα για να στεγνώσουν. Πράξη που συμβαδίζει μεν με τη λογική συνοχή του κόσμου που γνωρίζουν, αποτελεί όμως τελικά στην πραγματικότητα και το έσχατο όριό του, μια και η αποβίβαση στο Lager σηματοδοτεί την άφιξη σε μια φασματική αντεστραμμένη κοινωνία ανθρώπινων υπάρξεων στα πρόθυρα της ανυπαρξίας. Ο επιζών Levi διερωτάται «εάν αυτό είναι ο άνθρωπος», σε έναν τόπο όπου η επιβίωση ακολουθεί την αρχή της τυχαιότητας, όπου στιχάκια περί καθαριότητας («Nach dem Abort, vor dem Essen / Handen waschenn nicht vergessen») στα αποχωρητήρια εναλλάσσονται με την «επιλογή» για τους θαλάμους αερίων, όπου τα εισαγωγικά περικλείουν τη ρουτίνα της βιομηχανικής εξόντωσης και η μόνη ίσως λέξη που χρησιμοποιείται κυριολεκτικά είναι μια ελληνική ονοματοποιία: «klepsiklepsi». Χρειάζεται φυσική δύναμη σχεδόν για να σκάψεις στις λέξεις και τις σελίδες του ώστε να αναδυθείς στο τέλος από έναν κόσμο όπου, όπως εντελώς matter-of-factly τον πληροφορεί ο γερμανός φρουρός την πρώτη νύχτα της παρουσίας του, «hier ist kein warum».

Triumph of Reason

ΕΡΓΑΣΙΑ, η (Γραμ.)· καθημερινή απασχόληση στην οποία είναι καταδικασμένος ο άνθρωπος και στην οποία αναγκάζεται ταυτόχρονα να θυσιάσει την υγεία του, την ευτυχία του, τη λογική του και, ίσως, την αρετή του. Στη μυθολογία θεωρείται δυσμενής θεότητα και υποτίθεται ότι γεννήθηκε από τον Έρεβο και τη Νύχτα.

Διαχρονικός ορισμός της Encyclopédie (Paris, 1751-1772) για το κατεξοχήν αντικείμενο κάθε Δευτέρας.